આગળ લખ્યું કે "મારા મિત્રોના નામ માત્ર બદલાયા છે". પણ પાછળથી મને લાગ્યું કે નામ ખોટા લખવા તે યોગ્ય નથી. આટલું ખોટું પણ ન ચાલે. આથી હવે એમના નામ લખીશ, પણ અટક વગેરે નહીં લખું. જેથી બધાને અનુકૂળતા રહે.
હું આ બધું સમયના ક્રમ પ્રમાણે લખી રહ્યો છું. જે ઘટનાઓ આવતી જાય તે ઉતારી રહ્યો છું. આ લખવા સમયે મારી પાસે કોઈ નોટ કે લખેલ કાગળ નથી. જેનો આધાર લઇ હું લખી શકું. મને યાદ આવતું જાય, તે પ્રમાણે લખી રહ્યો છું. બનવાજોગ છે કે હું એકાદ વાત ભૂલી ગયો હોવ. તો મારા તે સમયના મિત્રો જે આ વાંચી રહ્યા છે, તેમને વિનંતી કે મારું ધ્યાન દોરે.
"મજાક મસ્તીમાં નીચે પડ્યો" મારી એન્જિનિયરિંગની યાત્રા ની આત્મકથા ભાગ - 12
હવે પછી મૂળ વાત પર આવીએ પરીક્ષાઓ આવીને ઊભી રહી. આગળના ભાગોમાં લખી ગયો છું તે પ્રમાણે મે પેહલા સેમેસ્ટરના છ વિષયોમાંથી, ચાર વિષયની તૈયારી કરી હતી. બાકીના બે પેપર માત્ર ઔપચારિકતા ખાતર જ આપવા જવાના હતા. પેપર ચાલુ થયા. જે વિષયોની તૈયારી કરી હતી તે સારા રહ્યા.
તે વખતે પહેલા સેમેસ્ટરમાં રસાયણશાસ્ત્ર (chemistry) વિષય પણ હતો. રસાયણશાસ્ત્રનુ પેપર પ્રમાણમાં અઘરું નીકળ્યું. બધા રાડો પાડવા લાગ્યા હતા. મેં જે વિષયો પસંદ કરેલા તેમાં એક રસાયણશાસ્ત્ર (chemistry) પણ હતું. મને પણ ખૂબ અઘરું લાગ્યું. રૂમ પર આવી પેપરમાં કેટલા માર્ક લખ્યું છે, તેની ગણતરી કરી. લગભગ ૪૦ માર્ક્સ થતા હતા. તે સમયે બધા પેપરો ૧૦૦ માર્ક્સના આવતા. પાસ થવા માટે ૩૬ માર્ક્સ લાવવા પડતા. વારંવાર પ્રશ્નપત્ર તપાસી માર્કસની ગણતરી કરી જોઈ. પેપર જો બરાબર ચેક કરવામાં આવે તો ૩૬ થી વધુ માર્કસ તો આવે તેમ હતા.. જે બે વિષય મે છોડી દીધેલા તેના પેપર પ્રમાણમાં ખૂબ જ સરળ નીકળેલા. અને જો મેં થોડીક પણ મહેનત કરી હોત તો પાસ થઈ જવાત.. પણ મેં તે વિષયોમાં મુદ્દલ વાંચ્યું ન હતું.
તે દિવસોમાં મારી મનઃસ્થિતિ વધુ પડતી નિરાશાવાદી બની ગઈ હતી. અને કેમેસ્ટ્રીના પેપરે તેમાં વધારો કર્યો... મને લાગ્યું કે કેમેસ્ટ્રીના પેપરમાં હું નપાસ થઈશ. પણ પછી મનમાં નક્કી કર્યું કે જે થવાનું હશે તે થશે. પરિણામ તો આવવા દો. અત્યારે ચિંતા કરવાનો પણ શું ફાયદો?
"પરીક્ષાનું ફ���ર્મ" મારી એન્જિનિયરિંગની યાત્રા ની આત્મકથા ભાગ - 10
આગળની પોસ્ટમાં લખી ગયો છું તેમ VNSGU માં પરીક્ષાના ટાઈમટેબલ અને તેના રીઝલ્ટનું કંઈ નક્કી ના હોય. બધા જ કહેતા કે રીઝલ્ટ છેક છેલ્લે મોડું આવે. છેક છેલ્લે, જ્યારે બીજી પરીક્ષા આવવાને થોડા સપ્તાહની જ વાર હોય ત્યારે ખબર પડે કે તમે નપાસ થયા છો. જે તે વિષયની પરીક્ષા પાછી આપવાની છે. ત્યારે સ્થિતિ કફોડી થઈ જાય. આજના GTU માં તે બાબતમાં ઘણું સારું છે. રીઝલ્ટ આવતા ભાગ્યે જ મોડું થાય છે. અને નપાસ થયેલા વિષયની તૈયારી કરવા માટે પૂરતો સમય મળી રહે છે.
પરીક્ષાના થોડા દિવસોમાં જ બીજું સેમેસ્ટર ચાલુ થઈ ગયું. આમ, હજી તો એન્જિનિયરિંગમાં આવ્યા, ત્યાં તો પરીક્ષાઓ આવવા માંડી. પેલું સેમેસ્ટર ચાલ્યું ગયું, અને બીજું ચાલુ પણ થઈ ગયું..
મિકેનિકલ બ્રાંચમાં તે સમયે મોટા ભાગે છોકરાઓ જ એડમિશન લેતા. છોકરીઓ મિકેનિકલ બ્રાન્ચ પસંદ ન કરે. અને તેમાં પણ વાલિયામાં અને તે પણ મેકેનિકલ બ્રાન્ચમાં એડમીશન કોણ લે? હાલ પણ મોટેભાગે પરિસ્થિતિ આવી જ છે. છોકરીઓ મેકેનિકલમાં આંગળીના વેઢે ગણી શકાય તેટલી જ અભ્યાસ કરતી હોય છે. જોકે પરિસ્થિતિ ધીમે-ધીમે બદલાઈ રહી છે. છોકરીઓ પણ મેકેનિકલમાં આવતી જાય છે. અને આવવું પણ જોઈએ.
તો અમારો ૬૦ વિદ્યાર્થીઓનો મેકેનિકલનો ક્લાસ માત્ર છોકરાઓનો જ. એક પણ છોકરી નહિ. અને જેમણે મેકેનિકલ એન્જિનિયરિંગ કર્યું હોય તે જ આ દુઃખને સમજી શકે. એક પણ છોકરી ક્લાસમાં ન હોવાના કારણે મોકળું મેદાન જ હતું. સાહેબો પણ બોલવામાં પછી કેમ શરમાઈ?
"શા માટે" મારી એન્જિનિયરિંગની યાત્રા ની આત્મકથા ભાગ - 9
જોકે મને યાદ છે, આમ છતાં કોઈ વધારે કહી શકાય તેવું "તોફાન" પહેલા વર્ષમાં થયું નહોતું. પછીના વર્ષોમાં તો બહુ ઓછાં લેક્ચર ચાલતાં. અને કોલેજ નિયમિત જનારા પણ થોડા જ હતા, તેથી તોફાન થવાનો પ્રશ્ન નહોતો..
જોકે બીજી બ્રાન્ચમાં છોકરા-છોકરીઓ બને હતા. કોમ્પ્યુટરના ક્લાસમાં અડધા ઉપરનો ક્લાસ છોકરીઓનો હતો. પાછળના વર્ષોમાં મને જાણમાં છે, તેવા બે-ત્રણ અમારા ક્લાસના છોકરાઓના ચકરો ચાલુ થયેલા...
વિજાતીય આકર્ષણ વિશે અને તેના ગેરફાયદા વિશે એક બીજી વિસ્તૃત પોસ્ટ લખવાનું વિચાર્યું છે. આથી તેની ચર્ચા તે સ્થળે કરીશ...HJR